Dit had ik niet moeten vragen.

Toen de dieren op een keer laat in de middag op de open plek in het bos bij elkaar zaten en ze de eendagsvlieg vroegen wat zijn liefste wens was, barste die in snikken uit.

Dikke tranen stroomde over zijn wangen.

“Dat hadden we niet moeten vragen, “ zeiden de dieren zachtjes tegen elkaar.

“Nee.”

“Misschien moeten we iets voor hem zingen.”

“Of iets aan hem geven, een afscheidscadeau…”

“Nee! O Nee! Dan gaat hij nog harder huilen!”

Ze bogen hun hoofd en werden ook allemaal verdrietig. Ze konden niets bedenken om het goed te maken en stelde zich voor dat zij de eendagskrekel, of de eendagsbeer of de eendagsolifant waren, schoven iets dichter tegen elkaar en rilden.

Het was stil in het bos. De eerste avondnevels rezen op uit de grond en kringelde als dunnen sluiers tussen de bomen en over de rand van de open plek heen.

Toen keek de eendagsvlieg op, wiste zijn tranen en zei:

“Mijn liefste wens? Die vertel ik morgen wel.”

Uit: De allerliefste wens van Toon Tellegen. (2023)

Hoe vaak denk ik niet “Dat had ik niet moeten zeggen!”. Niet omdat ik opzettelijk opmerkingen of vragen stel die de plank volledig mis slaan. Maar slaan ze de plank ook daadwerkelijk mis? In mijn systeem heb ik geleerd dat je niet teveel moet vragen. Heb ik geleerd niet voorop of vooruit te lopen. En heb ik vooral geleerd me niet teveel met andere te bemoeien. Ook heb ik geleerd me zorgzaam op te stellen. Vanuit mijn systeem ontstaat dan vaak het gevoel dat had ik niet moeten zeggen! Maar is dat ook zo?

Door mijn angst om er niet bij te horen en mijn grote verlangen er wel bij te horen reageer ik (te) vaak op wat zich laat zien en reageer ik niet op wat zich niet laat zien. In het geval van de eendagsvlieg reageren de dieren op het huilen en niet op de reden, dus op aannames.

De aannames ontstaan uit je eigen ervaring. Ik kom uit een laag opgeleid gezin. Iedereen met een opleiding, de dokter, notaris en de pastoor, die spreek je niet tegen, die hebben de kennis. Een aanname die per definitie niet perse op waarheden berust. Maar er wel in bijdraagt dat ik vaak dingen zeg die ik niet had moeten zeggen. Terwijl ik ook geraakt wordt, net als de eendagsvlieg door de vraag die gesteld wordt. De eendagsvlieg wordt gezien.

Dat had ik niet moeten zeggen zeg ik ook vaak als ik een afwijzing krijg. Om mezelf te beschermen. Dan kom ik in de aanname dat ik wordt afgewezen. Mijn angst. Hoewel communicatie over meerdere partijen gaat speelt mijn eigen systeem, geschiedenis een even zo grote rol.

De Training die ik geef is gebaseerd op het gegeven dat een goed professioneel contact pas bedding kan krijgen als er bewust zijn is van het eigen systeem. In contact met cliënten en collega’s neem je altijd jezelf mee. Waarin de rol van het waarom groot is. Meer nog dan standaard je taken uitvoeren. Welke weerstanden kom ik in contact tegen in de samenwerking met de ander en instanties. Wat hoort bij mij?

Je ontdekt wat je eigen dynamieken zijn en wat je inbrengt vanuit je eigen ervaring. Wat houd je in de schaduw en hoe begrens je jezelf. Ook ontdek je welke dynamieken een rol spelen en hoe deze in te zetten. Hierdoor kun je meer je plek nemen in het contact, kun je om te gaan met de dynamieken die invloed hebben op jou. Ook zal er ruimte zijn voor omgaan met verschillende ziektebeelden, motivatie- en communicatie skills.

Ben je een professional en nieuwsgierig naar mijn aanbod. Neem dan vrijblijvend contact met me op en ik informeer je graag over mogelijkheden om de training af te stemmen op je vragen.