Bij de gevolgen,

Tijdens mijn stilte retraite in  Yeunten Ling Boeddhistisch centrum te Huy België,  liep ik de Khora. Dat is niet meer en minder dan rondjes lopen rondom de Stoepa, tempel van de staande Boeddha. (zie foto) Tijdens mijn Khora liep ook  Lama Tashi Nyima zijn Khora. Maar ook hem vielen de vele dode bijen op die op de Stoepa lagen. Ik zag dat hij elke dode bij met grote voorzichtigheid oppakte. De dode bijen in zijn hand verzamelde en neer legde op een hoekje bij de ingang van de Stoepa. Tijdens mijn lopen zag ik dat er nog vele dode bijen lagen op plekken waar Lama Tashi Nyima niet bij kon. Met, naar ik hoop, het zelfde respect pakte ik de bijen en verzamelde die in mijn hand en legde ze een voor een bij de inmiddels verzamelde bijen neer. Zonder te weten waarom en waarvoor voelde het alsof ik een daad van grote betekenis had verricht. De Lama knikte naar mij lachte en vertrok. Ik stond daar te kijken naar een verzameling  dode bijen.

Zonder ook maar een woord gesproken te hebben ging ik door met mijn Khora.  Ik heb bijen verzamelt zonder oog te hebben voor het waarom en de gevolgen.

Ook al is meditatie volgens Tibetaans Boeddhistisch gebruik geen werkwoord maar een staat van zijn. Je bent in meditatie. Het kon mij niet ontgaan dat ik toch echt wel aan het werken was.

Ik hoorde later het verhaal van de imker. De bijen hebben een systeem waarop ze communiceren, honing zoeken en zich voortplanten. Telkens als een bij sterft valt een schakel weg. Meestal wordt deze plek ingevuld door een andere bij. En er zijn bijen die de stervende bij volgen en uitgeput raken en ook kunnen sterven. Ze gaan de andere dan helpen. Door de bijen weg te leggen kun je jezelf afvragen of je de bijen helpt.

Ik heb ingegrepen in het systeem van de bijen zonder te weten wat het doel en de gevolgen zijn voor de bijen.

Ik moest denken aan de laatste lesdag bij Phoenix. De opstelling die ik had gehad samen met collega student. Onze communicatie overschrijd wederzijds grenzen. Zowel vanuit mijn kant als die van haar. Op het moment dat ik haar boosheid hoor kom ik in een ervaring die ik meeneem in mijn, vaak grensoverschrijdende,  reactie. Toen mijn collega uit de opstelling stapte maakte ze nog opmerkingen waaruit haar boosheid bleek. In deze opstelling heb ik mogen zien en ervaren dat in mijn overdracht geweld voortkomt. Ik hierop gereageerd zonder rekening te houden met mijn eigen grens. Mijn angst om er niet te mogen zijn en mijn boosheid om er niet bij te horen. Dit kan ik uiten door verbaal onbegrensd te worden.

Ook de trainer heeft ingegrepen in mijn systeem, en dat van mijn collega, zonder te weten wat de gevolgen zouden zijn. Maar kon ondertussen wel vertrouwen dat de ingreep een verandering in gang heeft gebracht. De gevolgen daarvan zijn voor mij en mijn collega. Als hulpverlener, coach, leidinggevende vader en moeder maak je voortdurend keuzes in een relatie of groep die gevolgen heeft die je niet volledig kunt overzien.

Persoonlijk leiderschap hierin is een belangrijk gereedschap, kennis hebben van je eigen systeem, je eigen plek en de overdracht hierin helpen je bij het maken van keuzes binnen een hulpverleningscontract. Of nog dichterbij, bij het opvoeden van je zoon of dochter.

Wil je meer weten over workshops, individuele coaching of supervisie maak dan vrijblijvend een afspraak. Voor de komende maanden staan ook weer nieuwe workshops op de agenda.