Er zijn momenten in het leven waarop je voelt: nu moet ik kiezen. Geen ruimte voor omwegen, geen tijd om eindeloos te wikken en wegen. Keuzes vragen om helderheid. Om moed. Om een duidelijke ja of nee.

En toch stond ik daar… plots oog in oog met iets onverwachts. Een oude onbekende: twijfel.
Een ontmoeting die ik niet had zien aankomen.

Twijfel was lange tijd geen metgezel van mij. Ik kende mezelf als veerkrachtig, doortastend, iemand die weet van aanpakken. Geen ruimte voor onzekerheid, want ik moest vooruit. Toch voelde ik ineens die oude, stille vraag opkomen: Ben ik wel goed genoeg? En misschien nog wel spannender: Mag ik écht uitreiken?

Ik besloot de twijfel niet weg te duwen, maar haar recht aan te kijken. Op zoek te gaan naar haar wortels. En dat bracht me bij de pijn van vroeger — bij het kind in mij dat ooit geleerd heeft zich klein te maken.

Maar die ontmoeting bracht ook iets anders. Inzicht. Verbinding. Door terug te keren naar die eerste twijfel, kon ik opnieuw contact maken met een stuk van mezelf dat ik onbewust had achtergelaten. En precies dát bracht me kracht. Want zonder inzicht, geen daadkracht. En zonder daadkracht… geen persoonlijk leiderschap.

Ik nodig je uit om ook die ontmoeting aan te gaan — met jezelf, met anderen, met jouw systeem van herkomst. Tijdens een opstellingsavond creëren we samen een veilige ruimte om te onderzoeken wat er in de onderstroom speelt. Drie deelnemers krijgen de gelegenheid om een persoonlijke vraag in te brengen.

Misschien is het jouw moment. Misschien herken je je in mijn verhaal. Misschien voel jij ook dat het tijd is om te kiezen — en daarvoor eerst te ontmoeten wat nog ongezien is.

Je bent welkom.

.